Przez wieki właściciele pałacu zmieniali się. Budynek przechodził kolejno w ręce Ostrogskich, potem Zamoyskich i w ręce Wielopolskich. Jego dzieje są niezwykle burzliwe.
Lata 1620 - 1640 to lata przebudowy pałacu. Powstały wówczas barokowy portal (od strony zachodniej) i barokowa sień, które zachowały się do dziś. W 1655 roku budynek został zajęty przez Szwedów i pełnił rolę stanowiska dla dział ostrzeliwujących Wawel i wówczas został częściowo zniszczony.
W rękach rodziny Wielopolskich pałac pozostawał od drugiej połowy XVII wieku - do polowy XIX wieku. W 1806 roku, na prawie dziedziczenia, właścicielem pałacu został Andrzej Wielopolski. Za jego życia część sal została udostępniona osobom trzecim na różne cele. Była tam sala teatralna, w której odbywały się przedstawienia. Piotr Michałowski miał tu swoją pracownię. Funkcjonowała tu elegancka kawiarnia Wintera (jedna z pierwszych kawiarni w Krakowie), zakład fotograficzny Ignacego Mażka i Napoleona Grossa.
Kolejnym właścicielem pałacu był Aleksander Wielopolski, margrabia Myszkowski. Po uporządkowaniu spraw własnościowych margrabia zaczął przygotowania do remontu budynku. Wybuch rewolucji krakowskiej (1846 r) zniweczył jednak plany remontowe. Pałac zajęły stacjonujące w Krakowie wojska austriackie, a następnie pruskie.
W roku 1850 w Krakowie wybuchł pożar, który strawił większość miasta. Budynek pałacu spłonął. Właściciele postanowili sprzedać swoją spaloną rezydencję.
W 1854 roku, krakowski chirurg, Wojciech Kowalski, zakupił ruinę pałacu, a następnie niezwłocznie przystąpił do remontu i przebudowy zakupionego budynku.
W dziesięć lat później (w roku 1864) budynek pałacu zakupiła Gmina Miasta Krakowa z przeznaczeniem na siedzibę magistratu. Konieczna restauracja gmachu i jego przystosowanie do nowych celów miała miejsce w latach 1865 - 1868 i została przeprowadzona wg. planów Pawła Barańskiego. To wówczas na II piętrze powstała Sala Posiedzeń Rady Miasta. Wyposażenie Sali zaprojektował Filip Pokutyński. W czasie przebudowy pałacu, na I piętrze umiejscowiono biura magistratu i gabinety prezydenckie.
Do kolejnej przebudowy pałacu przystąpiono na przełomie XIX i XX wieku. Powiększono wówczas budynek od strony ulicy Poselskiej kosztem wyburzenia znajdujących się tam zabytkowych budynków. Prace przeprowadzał Jan Zawiejski. Niestety doprowadził do zniszczenia zabytkowego charakteru gmachu. To wówczas w pałacu pojawiła się Sala Portretowa i Izba Kupiecka.
Niestety w maju 1926 roku w gmachu Magistratu wybucha kolejny pożar. Spaliła się m.in. Sala Posiedzeń. Obecny jej wystrój pochodzi z lat 1927 - 1928.
Obecnie w pałacu znajduje się siedem sal:
- Sala Obrad im. Stanisława Wyspiańskiego. To tu krakowscy radni gromadzą się na, nieraz burzliwe, obrady. Pod stropem widnieje fryz, na którym w języku łacińskim wymienione są obywatelskie cnoty - m.in. custodia, benevolentia, amor patriae, magnanimitas, virtus (nadzieja opiekuńczość, miłość Ojczyzny, wielkoduszność, virtus - odwaga). Bogdan Treter zaprojektował kilim wiszący za mównicą.Widnieją na nim herby miast, godła cechów i inicjały prezydentów.
- Sala Portretowa w 25 wiszącymi w niej portretami królów polskich. Portrety pochodzą ze zburzonego Ratusza. Przedstawiają władców od legendarnego Kraka do Fryderyka Augusta.
- Sala Dietla
- Sala Kupiecka z kontynuacją galerii portretów prezydentów miasta urzędujących po 1990 roku.
- Sala Reprezentacyjna (na parterze).
- Hol Prezydencki
- Kamienny hol.
Napisz komentarz
Komentarze